505 122 580 | ul. Mickiewicza 39, 05-500 Piaseczno [email protected]

Często można spotkać się z poglądem, że ze względu na to, iż barwniki wykorzystywane do produkcji tuszów do tatuażu mogą zawierać metale takie jak żelazo lub nikiel, to poddane działaniu silnego pola magnetycznego, mogłyby stanowić przeszkodę w wykonaniu badania rezonansu magnetycznego i doprowadzić do wystąpienia niepożądanych efektów.

Tatuaże stają się coraz powszechniejsze (szacuje się, że w Europie ok. 15-20% populacji ma tatuaż [3]), postanowiliśmy zweryfikować te poglądy i odpowiedzieć na, wbrew pozorom, często zadawane pytanie: Czy pacjenci z tatuażem mogą być bezpiecznie poddani badaniu rezonansu magnetycznego?

Do powstania i spopularyzowania opinii, że tatuaże poddane działaniu silnego pola magnetycznego mogą wywołać oparzenia i poważne uszkodzenie skóry, przyczyniły się niezweryfikowane naukowo informacje publikowane w internecie oraz filmy i seriale telewizyjne.

Owszem, niektóre tusze zawierają w swoim składzie drobinki metali, jednakże jest ich tak niewiele, że nie stanowią one przeszkody w wykonaniu badania MR, a już na pewno nie są w stanie spowodować trwałego uszkodzenia skóry.

Po przeanalizowaniu specjalistycznego piśmiennictwa, stwierdzić należy, że nie ma istotnych przeciwwskazań do wykonania tego badania u osób z tatuażami. Niemniej jednak, niewielki odsetek osób posiadających tatuaże może doświadczyć w ich miejscu łaskotania, mrowienia lub uczucia „ciągnięcia” skóry.

Odczucia te spowodowane są powstawaniem niewielkich ładunków elektrycznych wzbudzonych polem magnetycznym urządzenia. W niezwykle rzadkich przypadkach „łaskotanie” może być na tyle uciążliwe, że aż doprowadzić pacjenta do konieczności przerwania badania.

Szczególną ostrożność należy zachować u osób posiadających świeży tatuaż, wykonany w przeciągu ostatnich 6 tygodni. W tych przypadkach należy zastanowić się nad przełożeniem badania do momentu całkowitego wygojenia się tatuażu [2].

Dodatkowo podczas wykonywania badania należy unikać bezpośredniego kontaktu skóry z tatuażem ze ścianą wnętrza okola urządzenia, lub z cewką aparatu. Można w tym celu założyć grubsze ubranie lub rozważyć zastosowanie dodatkowego obłożenia okolic tatuażu [2].

W badaniu naukowym opublikowanym w prestiżowym czasopiśmie medycznym The New England Journal of Medicine przebadano 330 osób posiadających tatuaż w rezonansie magnetycznym o natężeniu pola 3T. Są to aparaty o największym natężeniu pola wykorzystywane w praktyce klinicznej. Najczęściej wykorzystuje się urządzenia o niższym natężeniu pola – 1.5T. W przebadanej grupie jedynie u dwóch osób zaobserwowano niewielkie efekty uboczne w postaci mrowienia i zlokalizowanego łaskotania w obrębie tatuażu [1].

Z kolei z szerszej meta-analizy piśmiennictwa naukowego (analiza 15 publikacji naukowych i 55 wzmianek w czasopismach medycznych) opublikowany przez zespół duńskich naukowców wynika, że pomimo faktu, że niewielki odsetek pacjentów może odczuwać dyskomfort prowadzący do przerwania badania, nie odnotowano efektów ubocznych prowadzących do trwałego uszczerbku na zdrowiu [3].

Na podstawie tych wiarygodnych danych, z całą stanowczością można stwierdzić że rezonans magnetyczny można bezpiecznie wykonać u pacjentów z tatuażem, a ryzyko wystąpienia powikłań jest niewielkie. Najważniejszy wniosek wynikający z tego to fakt, iż korzyści z wykonania badania rezonansu magnetycznego znacznie przewyższają potencjalne ryzyko wystąpienia ewentualnego niewielkiego dyskomfortu.

Jeżeli potrzebujesz badania rezonansu magnetycznego skontaktuj się z nami lub zadzwoń pod jeden z poniższych numerów: 22 526 66 66, 510 095 889, 505 122 580.

[1] Callaghan, M. F., Negus, C., Leff, A. P., Creasey, M., Burns, S., Glensman, J., … & Weiskopf, N. (2019). Safety of tattoos in persons undergoing MRI. New England Journal of Medicine, 380(5), 495-496.

[2] Ghadimi, M., & Sapra, A. (2019). Magnetic Resonance Imaging (MRI), Contraindications.

[3] Alsing, K. K., Johannesen, H. H., Hansen, R. H., & Serup, J. (2020). Tattoo complications and magnetic resonance imaging: a comprehensive review of the literature. Acta Radiologica, 61(12), 1695-1700.

Pin It on Pinterest

Share This